Cultureel Java

Na een rustige zondag met veel gammelegam geneuzel, hebben we vandaag een echte reisdag. Twee binnenlandse vluchten staan op het programma. We verlaten het boeiende, maar arme Sumatra en gaan op weg naar Yogyakarta. De vluchten verlopen vlekkeloos en rond de klok van drieën stappen we in een knal oranje bus, die qua vering een betere tijd heeft gekend. Tegen vieren komen we aan in Gallery Prawirotaman, een mooi hotel met zwembad, kamer 324. Een uurtje drijven doet wonderen. We eten die avond bij" ViaVia" een leuke hippe tent waar het eten prima is.
De volgende dag gaan we vroeg op pad om in de ochtend de Borobudur te bezoeken. Een nederlands spekende gids, vertelt leuk en vooral ook nieuwe feiten. Echter het blijft een toeristenklapper maar wij worden met de groep keurig buitenom geleid. Er zijn veel beschadigingen waardoor stupa's niet in tact zijn of totaal verdwenen zijn. Dit komt door de aardbevingen die enige jaren geleden hebben plaatsgevonden. Mooi om te zien maar er om heen, net als in Sumatra en ook Java is het vervuild en stoffig. Je hand in de stupa's stoppen is tegenwoordig streng verboden door de beschadigingen. Oh ja, en natuurlijk gaat het meestal niet om de mooie culturele dingen die er te zien zijn, maar vooral om de selfies. Zoals al eerder gezegd is de reis door Java hoofzakelijk cultureel. Zo bezoeken wij nog de Prembanan tempel, een hindoeïstische tempel, die in 2011 grote schade heeft opgelopen tijdens een aardbeving. Het merendeel is nog niet opgebouwd maar wel gesorteerd. De Prembanan tempel is wat ons betreft indrukwekkender en verfijnder dan de Borobudur. We doen een fietstocht door Solo en geloof me dan ben ik echt weer enorm blij met mijn Amsterdamse brikkie, voorzien van tyrips en een bel, want deze stalen rossen zijn met recht van staal. Lies had een variant tussen een trapauto en een skelter en dat is best lastig heuveltje op. Mijn variant was iets beter en gelukkig ook met een mandje maar zonder remmen. Gelukkig zijn mijn noppen inmiddels fietsproof. Met de kreet " follow the leader', waar ze hier allemaal gevoelig voor zijn, slalommen we door het verkeer van Solo.
We bezoeken een kroepoekfabriek waar de keuringsdienst van waren steil van achterover zal slaan. Ik heb de aangeboden kroepoek maar even afgeslagen. Vervolgens komen we aan bij een bedrijf waar uit palmolie wijn wordt gefabriceerd. Sterkte 35% toch maar even geproefd en het smaakte best. Erg interessant is het bezoek aan de gamelanfabriek. Grappig als de eigenaar uitlegt hoe alles in zijn werk gaat en zijn vrouw ondertussen achter hem in gebed gaat. In vol ornaat met gymnastische oefeningen kijken wij tegen een goed gevulde achterkant aan en zou ik graag de knots in mijn handen hebben waarmee ze vroeger beursplein 5 openden.