VOOR BIJ DE KOFFIE….

JAMBO RAFIKI?

Maandag 13 juli 2009 Tarangire National Park

06.45 uur we worden gewekt door de wekker van Pol. Het is tijd om te ontbijten, de spullen te pakken en klaar te maken voor vertrek. 08.00 uur sharp staan we klaar. Je raadt het al geen Jackson. 08.45 uur horen we een pruttelend geluid van een Jeep. Jackson rijdt voor met Mathiasi de kok voor de komende safari.

09.00 uur we gaan op weg en maken de nodige tussenstops om de laatste boodschappen in de slaan. De Jeep staat ongeveer met zijn neus naar boven van de belading. Bij de locale supermarkt kijkt San nog even naar een zonnebril. Zoals iedereen weet vergeet San altijd wat. Stoere bril slechts 41 usd. Geen geld toch? Buiten blijkt hij beschadigd. San gaat voor een ruil. Tweede bril is net zo lauwtof als de eerste. De Boer gaat terug om zijn geld terug te eisen. Iets wat niet gebruikelijk is. Het zou de Boer echter niet zijn als dit hem toch lukt.

14.00 uur arriveren we op de public campsite in de Tarangire National Park. We gaan voor de eerste gamedrive. M, zoals we hem noemen blijft achter om het domein te bewaken tegen de apen. Onderweg zien we al olifanten, leeuwen, een leeuwin in actie, zebra’s en giraffen.

Rond 17.45 uur zijn we terug op de campsite. M, heeft een heerlijk maaltje voorbereid. Braakhekke is er niets bij. Na een dag reizen en spectaculaire indrukken zijn we heerlijk vroeg gaan slapen.

Dinsdag 14 juli 2009

Na heerlijk ontbeten te hebben gaan we rond half 10 met Jackson, J genoemd, op stap. We rijden een andere route door het park en zien een hele andere natuur dan de eerste dag in het Tarangire NP. Halverwege spotten we op een 15 meter afstand een luipaard tussen 2 bomen in. Helaas was hij schichtig en weten we niet zeker of hij goed op de plaat staat.

Ook komen we 2 leeuwinnen met jongen tegen op een afstand van een metertje of 5.
Heel imposant. Drie meter verderop ligt bij een boomstronk het kadaver van een zebra. Onze honger is gewekt. We gaan richting de picknicksite die onderveer 20 meter naar boven ligt met uitzicht op de eerdervermelde leeuwen. Hier genieten wij van de door M samengestelde lunch met een ei, kippepoot, en een banaan. Zoals we dit veelvuldig hebben gegeten de afgelopen safari.

Na de lunch hebben we het geluk om nog een luipaard te spotten. Tegen alle regels in gaan we illegal offroad om dit diertje eens van dichtbij te bekijken en op de plaat te leggen. Heel cool om te doen en te weten dat het niet mag, maar je vooral niet weet wat er gaat gebeuren. Het is en blijft safari.
17.30 uur we zijn terug op de campsite. Ditmaal zijn we ongeveer de enige naast een Zuidafrikaans echtpaar met hun tent op het dak van de auto. Schijterds. M heeft weer flink zijn best gedaan. Bij het kampvuur en met een Serengetibiertje babbelen we nog een beetje na. De ranger arriveert. Het is in dit park gebruikelijk dat er s’avonds een ranger komt om te waken als er mensen op de campsite zijn. Pol besluit te gaan slapen. San doet nog een pilsje mee en zoekt dan zijn mand op. Midden in de nacht worden we gewekt door een geluid. De volgende ochtend tijdens het ontbijt vertelt M dat dit een olifant was, die zich op enkele meters van onze campsite bevond. Blij om dan pas te horen dat ook de ranger sliep. Heel nuttig dus ……

Woensdag 15 juli 2009 Serengeti National Park

We moeten vroeg op om af te breken en op weg te gaan naar Serengeti NP. 08.15 uur zijn we op weg. Inmiddels begin ik, Pol, te tokkelen van alle eieren die ik per dag krijg. Ik begin hevig te verlangen naar een bruine boterham met kaas. Bij het afmelden in Tarangire NP blijkt J zijn inschrijfbewijs kwijt te zijn, waardoor we enigszins vertraagd zijn. Bij een locale shop willen we nog wat kaarten van de diverse parken kopen. De man wil een goede ochtendprijs maken en komt door met usd 78 voor 5 kaarten. San vloeiend in het Swahili of hij een grapje maakte. No joke antwoordde de man. Ons tegenbod van 10 kaarten voor 40 usd vond hij no deal. Dan verkoop je toch lekker niet vandaag, dacht Pol. We vertrokken zonder kaarten, hij geen cash, en ruzie met zijn vrouw. Wij lachen.

Op naar de Serengeti 200 km verderop. Onderweg krijgen we een lekke band. Je bent op safari dus een lekke band hoort erbij, wetende dat je 2 spares aan de achterkant hebt hangen. No big deal dus. Dit wordt anders als band 2 al vrij snel daarna volgt. Ook op dezelfde plek. Tijdens de koffiebreak worden beide banden vervangen. Wij genieten van het uitzicht van de Serena Lodge. Bij het verwisselen van de band is de dopsleutel (voor de dames vraag je vent maar wat dit is of www.google.com) ter ziele gegaan. Het mooie van Afrika is dat iedereen zijn hulp aanbiedt. Het is echter geen echte safari als je niet ook band nummer 3 verneukt. Wederom op dezelfde plek. Pol verdenkt San van spijkertjes gooien, maar hij ontkend bij hoog en laag. De krik die je gebruikt bij een Landcruiser houdt het ook voor gezien. Al snel is de nieuwe functie van de dopsleutel gevonden. M duwt met gevaar voor eigen handen en voeten de dopsleutel in het opvolgende gaatje van de krik. Deze komt graag naar beneden zetten.

Rond 17.45 rijden we langs de hippopool in Serengeti NP. Niets vermoedend aanschouwen wij de nijlpaarden. En jawel, band nummer 4 is een feit. Dit is in de schemering niet heel relaxt, wetende dat je toch op safari bent, zonder nog enige reserveband terwijl je eindbestemming nog niet in zicht is. Bij het verwisselen van de band worden we getrakteerd op een gratis hippoconcert waarbij letterlijk alle gaten worden benut. Wat kunnen die beesten meuren….. smaakt de koffie nog? Uiteindelijk bereiken we campsite Dik Dik. Tja, dat dachten wij ook.




Donderdag 16 juli 2009.

Een nieuw verhaal van Dikkie Dik. Pol d’r nachtrust wordt ruw verstoord door het gekrijs van apen rond de tent. Na het ontbijt gaan we met J op gamedrive door een ander gedeelte van de Serengeti. Prachtig gebied. Hier vinden we dan eindelijk de mannetjes leeuwen. Serieus, 2 stuks zo lui als een varken, onderuit bij een boom. 1 liggend op zijn rug met benen omhoog alsof hij de geest had gegeven. We zijn maar niet gaan kijken of dit zo was. Heerlijk uit het dak hangend hebben we genoten van dit prachtige park. Zo ook van de rotspartijen zoals die in de film van de Lion King te zien zijn. Echter de leeuwen lieten verstek gaan vanwege de hitte, denk ik. Bij terugkomst op de campsite waren we getuige van de aankomst van een groep Amerikaanse studenten. Picture this, 4 locals die 12 tentjes opzetten voor hele luidruchtige tieners, voorzien van beautycases en rolkoffers. Typisch amerikaans, lachen als dan blijkt dat ze geen badkamer hebben maar net als ons hun plee moeten delen met een hele hoop andere mensen.

Vrijdag 17 juli 2009 Ngorogoro Crater

Je gaat op safari en neemt mee…… electrische tandenborstel, maar bovenal een gezichtsmasker. Echt waar zonder dollen, werkelijk aanschouwt in de gezamelijke wasruimte. Vroeg opgestaan, onderweg zien we leeuwen, met het bloed nog aan de bek, die net gejaagd hebben. Naast de weg ligt een uitgeholde zebra die 2 uur daarvoor nog fier en vrij in de wei liep te grazen. Blij dat we net ontbeten hebben. Hoewel …. een levertje kan er nog wel bij. Bij het afmelden van Serengeti NP, worden we getrakteerd op flat tire nummer 6. Een Nederlands stel, voorzien van een verwend kind, je kent het wel, net 15, lekker aan het puberen, voorzien van de nodige gele puisten met een veel te grote zonnebril en zijn vader imiterend, merkt op dat hoe wij de band verwisselen, Arbotechnisch niet verantwoord is. San zegt, heb jij niet wat pus te verwijderen, snotneus. In ieder geval de Ngorogoro zijn we niet zo van onder de indruk.
Heel toeristisch, veel stof en hobbels in de weg. Daarnaast is het koud.

In verband met het sluiten van het internetcafe haken we nu af. Tot volgende week met de verhalen van de Kilimanjaro.