Top down

Nog even terugkomend op onze vorige mail die jullie natuurlijk allemaal bewaerd hebben.

We waren gebleven bij 18 juli.... kan een dagje schelen komt dan door de lokale geneugten...


s'ochtends vroeg ons twigakamp verlaten voor een gamedrive in lake manyara. Bij binnenkomst staat een bus vol met lokale jeugd... bij het naar binnenrijden begint jackson te lachen, we vragen waarom hij zo'n pret heeft. Lachend verteld hij ons, dat de jeugd zei, dat ik een smerig droeg... dat kon ik alleen maar beamen.


Lake Manyara is een prachtig park met schitterende uitzichten, jungle achtig met veel apen en giraffen en wat dikhuiden.

Rond 12:00 zijn we terug op Twiga voor onze laatste lunch met Jackson en Mathiasi. Na de lunch steken we nog snel de weg over, om een oliedoek te kopen... dit vergt nog enige onderhandelingstechnieken...uiteindelijk gaat het doek mee de tas in voor een luizige 35 dollar... openingsbod was 150 dollar... schaamteloos inpakken LVT (voor de niet afkortingkundigen onder ons, Leuk Voor Thuis)


17:00 we komen aan bij ons hotel (Kilimanjaro Safari Lodge) ter afsluiting van een grandioze week drinken we met z'n 4-en nog een prettige Serengeti. Jackson wordt gebeld, waarop Pol fijntjes opmerkt dat ie wel op tijd thuis moet zijn.... Jackson begint te lachen het was idd z'n vrouw, Pol is ruimschoots geslaagd voor de cursus Swahili voor gevorderden.


Over het hotel kunnen we kort zijn de verf is net opgedroogd en volgens ons zijn we de eerste en voorlopig enige gasten...wel lekker rustig. Prima accomodatie maar moet nog helemaal van de grond komen.


Zondag 19 juli


Eindelijk eens lekker kunnen uitslapen en relaxen... hoewel ontbijt stond klaar om 08:30 lokale tijd.

Na de koude douche zijn we naar Moshi centrum gegaan voor de benodigde boodschappen voor de beklimming van de Kilimanjaro.


Tijdens onze wandeltocht door een veredeld zwart Rotterdam, de Blaak is daar idd zwart.. lopen we tegen Deli Chez aan. We nemen de gok en gaan naar binnen een zeer uitgebreide kaart doet ons ogen vallen op een heerlijke cheeseburger. Kom je ooit in Moshi vergeet deze dan niet.


Om onze magen niet al te veel bloot te stellen aan kip, worstjes, eieren en rijst hebben we s'avonds de taxi gepakt naar Deli Chez (spreek uit als delicious, kwamen we ook pas later achter) voor een heerlijke pizza.


Maandag 20 juli


09:00 we worden opgehaald om vervolgens afgezet te worden bij de ingang van de kilimanjaro. Rond 10:00 zijn we op de plaats van bestemming. Hier ontmoeten we James onze guide en zijn assistent Brown. (hoe toepasselijk) San maakt de snuggere opmerking of brown van de brownies komt... lekker begin van de week om dat aan een bruinling te vragen... Gelukkig wordt de opmerking niet direct begrepen en kunnen we ons opmaken voor de eerste etappe.


De Marangu route (ook wel coca cola route genoemd) is de uitdaging voor deze week. De eerste klim bedraagt een slordige 8 km door de jungle van Tanzania. Een schitterende tocht die absoluut de moeite waard is voor een dagtocht. Na ongeveer 4 uur komen we aan op 2700 meter hoogte bij de marangu hutten. Hutje 8 is voor ons voor de komende nacht, we tellen 4 bedden (hoewel tellen...) en zijn blij verheugd dat we met z'n 2-zijn op 16 m2. Helaas te vroeg gejuicht. Onder het genot van een biertje aanschouwen we 2 jonge gasten die net binnenkomen sjokken. Bijna tegelijkertijd zeggen we in koor die zijn homo. En jawel hoor even later komen ze bij ons in het riante complex overnachten. De 1 heet Rob de ander Dmitri. (een overgelopen Rus woonachtig in LA en werkzaam in de entertainment, dat schept toch een bepaald beeld) Bij San doemen de woorden KGB CIA en FBI op..... Rob is Amerikaan woonachtig in Mozambique en van beroep diplomaat... een mooier span kun je echt niet treffen. Het belooft een verschrikkelijk gezellige nacht met een hoop slap geouwehoer te worden.


Dinsdag 21 juli


07:30 we vertrekken voor het 2de gedeelte van de tocht richting de Horombo hutten. Het is 11,7 km buffelen waarbij we 1 km stijgen. De ondergrond verandert langzaam van verhard aarde in een grind- kiezelachtige massa. Lastig lopen

rond de klok van 15:00 bereiken we de hutten van Horombo, gelegen op 3720 meter. De voorzieningen zijn minder dan bij Marangu. Wasbak zonder kranen, pispo op kuithoogte lekker voor de bovenbeentjes... stortpijp die niet aansluit op de pot natte voeten tot gevolg, valt bij ons dus echt op... maar ach het zijn slechts details.

We verblijven hier 2 dagen en delen ons paleis met Karst. Karst is Japanner ongeveer onze leeftijd, 1.50 meter en heel erg op zichzelf en uitermate bewegelijk.


Woensdag 22 juli


S' nachts ontwaakt de echte Karst en wij dus ook!!! Karst slaapt in een slaapzak. Daarin bevindt zich Karst gewikkeld in een donsjack, skibroek, fleecemuts, met als finishing touch een krakend foliedeken.

Kamertemperatuur op dat moment was -2 graden celcius. Karst was dus erg goed voorbereid. Elke beweging leek op een zak Chrispy Chips.


Vandaag is rustdag zodat we kunnen aclimatiseren en we ons rustig kunnen gaan voorbereiden op de dagen die komen gaan.


S'middags wordt ons overgebleven bed opgevuld door Todd, Amerikaan die op de terugweg is van de top naar beneden. Horombo is het acclimatiseringsgedeelte van de route. Via hem vernemen we wat extra informatie, daar worden we niet blij van.


Donderdag 23 juli


Vandaag gaan we van Horombo naar Kibo. Kibo is gelegen op ongeveer 4870 meter. De omgeving verandert in een woestijnachtig geheel. Veel zand weinig bebossing en al aardig wat rotsen.

Duidelijk het mindere gedeelte van de tocht, we bemerken dat het kouder wordt en de lucht ijler.

Aangekomen op Kibo liggen we met z'n 6-en op een slaapzaal voor 12. Stel je voor een legerbasis met een barak. Tochtig, koude ondergrond en geen voorzieningen.


Om 23:00 worden we gewekt, over een uur vertrekken we voor de moeilijkste etappe van de tocht. Pol is helaas geveld door hoogteziekte.



Vrijdag 24 juli

Om 00:15 ga ik samen met onze Amerikaanse vrienden van start. Al vrij snel halen we andere medebeklimmers in. Om 05:30 tikken we Point Gilmont aan. Het is dan nog erg donker. Ook is het erg koud op 5600 meter. Snel maken we foto's. Omstreeks 06:40 staan we dan echt op de top bij Uhuru, 5986 meter. Snel wil ik een fot maken, helaas batterij op en moet ik dus op zoek naar de reservebatterij. Uiteraard ligt deze onderin de rugzak. M'n vingertoppen beginnen al te bevriezen en lopen al blauw aan. De kou is niet te beschrijven maar de adrenaline helpt je er wel doorheen.


Gestaag gaan we door en genieten van de zonsopgang. Vanwege de kou blijven we niet al te lang boven. Omstreeks 09:00 ben ik weer terug bij de Kibohut. Pol is gelukkig wakker en licht hersteld.

Snel doen we een ontbijtje en doe ik een powernap om de kou uit het lichaam te krijgen.


10:30 we maken ons op voor de terugtocht naar Horombo om daar verder te herstellen.

Pol heeft er flink het gas op zitten je kunt wel merken dat ze weer beter wordt. :-)

rond 14:15 zijn we terug in Horombo, en doen we ons tegoed aan een heerlijk cola-tje.

Pol heeft het zo weten te regelen dat we weer met onze amerikaanse vrienden een hut kunnen delen.


Zaterdag 25 juli


Het laatste ontbijtje, havermout, ei, fruit, worstjes en thee. We vertrekken bijtijds richting de ingang.

Van 2700 meter zakken we af naar 1800 meter. Dit in een afstand van 20 km van verschillende ondergronden. Kortom een goede training voor strakke bovenbenen. Kuiten en knieen worden niet ontzien...


rond 13:30 bereiken we de ingang en kunnen we de beklimming van de Kilimanjaro afvinken.


Nu zijn we onderweg naar Zanzibar voor een weekje ontspanning, volgende week meer!!